Week 80 (9 december
- 15 december 2002)
Mama was maandag vrij, maar ik werd toch naar
de crèche gebracht. Mooi was dat. Al met al werd ik toch iets
eerder opgehaald, maar toen moest ik weer door naar België. Mama
moest tot en met vrijdag in België werken en daarom was het
makkelijker als Opa en Oma een paar daagjes zouden oppassen. Het
was een groot feest, want ik kreeg natuurlijk ongelooflijk veel
aandacht van Opa en Oma. Mama kwam elke avond thuis, maar papa heb
ik niet gezien. Het was wel een beetje raar dat ik niet naar de
crèche meer hoefde en ook Ien niet
meer zag. Op donderdagavond
kwamen Rolf en papa naar Schoten om de verjaardag van Opa te
vieren. We hadden allerlei cadeaus voor Opa gekocht. Ik vond zelf
een tuinbroek met de tekst Frans de Tuinman het leukste cadeau.
Opa is namelijk sinds hij niet meer iedere dag werkt heel vaak in
de tuin bezig en dat is best wel grappig. Nu heeft hij een echte
broek voor dit soort werk. Die avond zijn we heel laat naar huis
gereden, want mama moest de volgende dag wel in België zijn maar
dat was net zo ver van 's-Hertogenbosch als van Schoten. Daarom
vond ze het wel lekker om weer naar huis te gaan. Op vrijdag ben
ik samen met papa naar de dermatoloog geweest. Mijn uitslag wordt
weer iets erger, maar dat schijnt normaal te zijn tijdens de
winterperiode. Daarna ben ik naar Karin gegaan, want die was bereid op mij te passen. Ik heb
dus weer lekker met Daniel, Olivier en Valentijn gespeeld. Papa
kwam me op het einde van de dag ophalen en toen was ik na een dag
intensief spelen echt helemaal kapot. Opa Gerrit en Oma Saskia
zijn ook nog op bezoek geweest.
Ik voelde me echter niet helemaal meer top en kon lekker tegen Opa
Gerrit aan blijven liggen. Ik ben 's-avonds heel vroeg gaan
slapen. Zaterdagochtend dag ging papa echter nadat ik was
opgestaan weg samen met Harald. Hij bleek een paar dagen op stap
te gaan met zijn broers naar een plaats in Zwitserland. Ik heb
geen idee waar dat ligt, want daar ben ik nog nooit geweest.
Zaterdag bij het ontbijt bleek Saskia, een vriendin van mama, te
zijn blijven slapen. Ze moesten schijnbaar van alles met elkaar
bespreken, want ze bleven maar door praten. Saskia is in de loop
van de middag weggegaan en toen ben ik met mama weer naar Karin
gereden en heb ik met mijn neefjes gespeeld. Ik vermaak me altijd
heel erg goed en mama zichtbaar ook. Ik was vandaag echter niet in
topconditie. De volgende dag kwam Alice op bezoek en gelukkig had
ze Bo meegenomen. Bo wil me telkens aaien en kussen. Ik doe het
zichtbaar goed bij de jonge vrouwen. Het was wel een beetje raar
zo vaak zonder papa deze week, maar ik heb het overleefd. Ik heb
bij Oma en Opa weer nieuwe woorden geleerd en kan steeds sneller
lopen. Het was trouwens deze week behoorlijk koud en dat is ook
wel een hele nieuwe ervaring. Tot volgende week, Oby.
Week 79 (2 december
- 8 december 2002)
Op de crèche is het sinds kort hard werken.
Ik wordt gedwongen om liedjes te zingen in een kring, moet dansjes
doen en als topper moet ik ook samen met de andere kinderen naar
video's kijken. Ik vind het allemaal nog niks en moet erg
wennen
aan de nieuwe groep. Op het moment dat papa me afzet wil ik liefst
weer met hem mee terug naar huis, maar hij laat me elke keer
achter. Gelukkig hoef ik bij Ien niet naar een nieuwe groep en
blijft alles bij het oude. Ik kan lekker met Juliette
verstoppertje spelen en ondanks het feit dat ik me elke keer weer
op dezelfde plaats verstop blijft ze me maar vinden. Op vrijdag
was mama thuis na haar eerste week bij de Brova groep. Ze vindt
het heel erg spannend allemaal, maar ze was ook wel weer blij
om
samen met mij op stap te gaan. We hadden het heel erg druk. Er
moesten cadeaus gekocht worden voor
Sinterklaas (en ik maar denken dat hij zelf die cadeaus gaf), mama
moest een cadeau kopen voor opa's verjaardag en mama moest samen
met Rolf een proefrit maken. Ze moet namelijk een nieuwe auto
kopen, maar heeft nog geen idee wat het gaat worden. We zijn gaan
rijden in een nieuwe Renault Megane en ik geloof dat ze ook nog
een golf gaat proberen. Zaterdag zijn we naar Bennebroek gegaan en
heel toevallig waren Opa Otto en Oma Linda daar ook. Nog toevallig
was het dat Rolf, Alice en Bo langs kwamen en daarna Harald,
Karin, Robbert, Valentijn, Daniel en Olivier en daarna Roos. Maar
het meest toevallige was nog wel dat Sinterklaas ook op bezoek
kwam. Hij liet zich alleen niet zien, maar liet wel weer veel
cadeaus achter. Ik vond het prachtig. Ik
mocht het papier van de
cadeaus afscheuren. Ik heb geen idee wat je met die cadeaus moet
doen, maar dat papier scheuren is fantastisch. Ik heb me daarnaast
prima vermaakt met
mijn
neven en met Bo. Ik kan al een beetje met Bo praten. De volgende
ochtend was Sinterklaas zeker vergeten dat hij al geweest was,
want er waren weer cadeaus. Enfin, ik weer scheuren en de cadeaus
maar weer opzij gelegd. Het was heel koud
zondag, maar toch moesten papa en mama zonodig gaan wandelen.
Gelukkig zijn we een snel een winkel met plaatjes in gedoken, waar
het lekker warm was. Papa en mama waren wel enthousiast over twee
van die plaatjes. Ze noemen die dingen schilderijen. Het zal wel
niet zulke goede handel zijn geweest, want die mensen van de
winkel waren zo blij met de interesse dat
ze nog dezelfde dag die dingen kwamen brengen. Ze waren bedoeld
voor de keuken, maar ik geloof dat ze in de woonkamer komen te
hangen. Later die
middag moest papa zo nodig weer in de tuin werken en ik moest
natuurlijk mee. Ik vond verdomd koud en dat heb ik hem dan ook
maar duidelijk gemaakt. In de loop van de middag kwamen Rolf en
Martine op bezoek en die bleven ook nog eens eten. Ik weet niet of
dit nu betekent dat Rolf voortaan iedere zondag samen met Martine
komt, maar de tijd zal het wel leren. Deze week ben ik steeds meer
in staat om papa en mama te begrijpen. Ik kan daarnaast ook een
beetje dansen en ga elke keer als de muziek een beetje hard staat
rondjes draaien. Volgende week ga ik naar Opa en Oma in Schoten.
Ik ben benieuwd wat ik daar weer ken leren. Tot volgende week,
Oby.
Week 78 (25 november
- 1 december 2002)
Maandag moest ik weer proefdraaien bij de
andere groep van de crèche. Ik vond het allemaal wat simpel, maar
heb toch leuk meegedaan. We hebben TV
gekeken en kringspelletjes
gedaan. Ik vind die kringspelletjes maar niks dus toen ben ik met
de poppenwagen gaan spelen. Ook heb ik leuk in de keuken gespeeld.
De volgende dag werd ik op de
crèche opgehaald door Rolf. Om hem een heel groot plezier te
doen ben ik superenthousiast naar hem toe gelopen en deed heel
vrolijk. Rolf vond het prachtig. Daarna moest ik van Rolf
mijn jas aan doen, maar dat lukte me nog niet zo goed. Eenmaal
thuis gekomen kwamen niet papa en mama langs maar Harald en Karin.
Ik vond het allemaal een beetje raar. Het bleek dat mama naar haar
nieuwe werk was en dat papa moest gaan eten met iemand die al 40
jaar bij InterFace aan het werk was geweest. Rolf moest dus
oppassen. De volgende dag ben ik weer naar Ien gegaan. Ik heb
lekker met de hond Tilo gewandeld en veel met de blokken gespeeld.
's-avonds werd ik uit mijn slaap wakker geschreeuwd door papa toen
Ajax tegen Valencia met 0-1 voorkwam. Ik heb hem daarna
niet
meer gehoord, maar het bleek dat het uiteindelijk 1-1 was
geworden. Op donderdag waren ze in de tuin van Ien bezig. Ik vond
het allemaal best mooi. Ik heb ook weer met Juliette gespeeld, die
allemaal spelletjes speelt waarvan ik niets begreep. Op vrijdag
ben ik met mama naar InterFace gegaan,
omdat mama afscheid nam van haar werk. Ik moest natuurlijk heel
blij doen en tegen iedereen lachen. Papa was ook op de zaak en die
heeft me tenminste
nog iets te eten gegeven. Tijdens de borrel hielden mama en papa
een toespraak vanwege het afscheid. Mama kreeg ook allemaal
cadeaus. Gelukkig kwam Sinterklaas ook op de borrel en die had
tenminste een cadeau voor mij meegenomen. Ik kreeg een hele mooie
brandweerauto. Rolf was natuurlijk ook weer op de borrel dus daar
kon ik terecht op de
momenten
dat papa en mama geen aandacht gaven. Op zaterdag hebben we
Sinterklaas gevierd met de hele familie van mama. Ze gingen
allemaal in een kring zitten en voorlezen van witte papiertjes. Op
het moment dat ze klaar waren met lezen begon iedereen te klappen.
Ik heb toen maar het initiatief genomen om na iedere
voorleespartij te gaan juichen. Er was ook een hond en die vond ik
doodeng. Elke keer als de hond in de buurt kwam begon ik hard te
krijsen.
Gelukkig kreeg ook vandaag weer cadeaus van Sinterklaas. Op zondag
heb ik een beetje uitgeslapen, want we waren pas laat thuis. Ik
heb heerlijk gespeeld met papa en mama en we zijn nog bij Harald
en Karin op bezoek geweest. Robbert is namelijk deze week 16 jaar
geworden en dat moet natuurlijk gevierd worden. Daarna zijn we de
auto van papa op de zaak gaan
ophalen,
want mama heeft geen auto meer. Later in de middag ben ik nog even
met papa naar buiten geweest, maar het was enorm aan het regenen
dus we zijn redelijk snel weer terug gegaan. Rolf kwam natuurlijk
weer eten en dat was heel gezellig. Ik mocht
mijn eigen chip eten. Ik kreeg een bordje en die heb ik in mijn
loopauto gezet en ben naar mijn eigen plekje gereden, zodat ik
rustig mijn
chipjes kon eten. Deze week heb ik weer een paar woordjes
bijgeleerd, ik leer steeds beter om papa en mama
aanwijzingen te geven, zodat ze doen wat ik wil. Ik ben
benieuwd hoe het volgende week gaat worden als mama is begonnen
met haar nieuwe baan. Tot volgende week, Oby.
Week 77 (18 november
- 24 november 2002)
Deze week stond voor iedereen in het teken
van Sinterklaas, maar aangezien ik niet weet wie dit is gaat dit
fenomeen volledig aan mij voorbij. Op maandag en dinsdag had ik
weer mijn normale crèche dagen. Ik mocht weer even meelopen met de
andere groep, maar ik vind het allemaal nog niet zo spannend.
Woensdag was ik weer bij Ien. Ik moet niet alleen met papa naar de
markt, maar ook met Ien. Echter met Ien heb ik meer tijd om eens
rustig rond te kijken en van alles aan te wijzen. 's-avonds mocht
ik van papa niet naar het voetbal op TV kijken, omdat hij zelf ook
niet kon kijken. Hij moest namelijk aan het werk met een of andere
meneer. De volgende dag was het weer superdruk bij Ien. We moesten
Juliette ophalen van school, eten, slapen en vooral veel spelen.
Mama was er vroeg bij. Toen ik thuis kwam was de hele familie
Schulte weer
op bezoek. Ik heb maar mijn best gedaan en heel lief gedaan.
Gelukkig heeft Opa ook zijn best gedaan en volop voor gelezen. De
volgende dag ben ik met mama op pad geweest. Eerst kwamen er
mannen de verwarming in orde maken, dakpannen repareren en andere
klusjes doen waar papa geen zin in heeft. Zaterdag ben ik vroeg op
gestaan en daarna weer lekker gaan slapen. Toen ben ik bij mama
gebleven, want papa moest met Harald op stap om een cadeau voor
Robbert te kopen. In de loop van de middag zijn we naar Gabriel en
Evert-
Jan
gegaan in Amsterdam. Daar hebben papa en mama lekker gegeten en ik
een enorme puinhoop gemaakt. Het huis was namelijk zo opgeruimd
dat ik wel aan de slag moest. Gabriel en Evert-Jan kunnen ook
supergoed voorlezen. Daarom ben ik ook nauwelijks gaan slapen,
want ik vond het wel zo tof dat ze me steeds iets nieuws
voorlazen. Op de weg naar huis ben ik eindelijk in slaap gevallen.
De
volgende dag was ik laat wakker. Mama moest de hele dag aan het
werk en daarom ben ik met papa op stap gegaan. We zijn gaan
wandelen door de stad en ik heb papa van alles aangewezen. Zo zag
ik een paard op een bord staan en heb toen een
paard na gedaan. Het duurde wel 5 minuten voordat papa me
eindelijk begreep. Papa vindt ook dat ik sneller moet lopen, want
volgens hem doe ik over 300 meter
een
half uur. Naar zijn mening kan dit sneller. Naar mijn mening dus
duidelijk niet. Toen we terugkwamen
van onze wandeling lag er een cadeau in de brievenbus. Papa zei
dat het van Sinterklaas was, maar ik denk dat het een
cadeau van Martine is. Ik mocht
het zelf uitpakken en ik moet eerlijk bekennen dat me dit goed af
ging. Op het moment dat het cadeau zichtbaar werd was ik ook
merkbaar onder de indruk. Het was een kleurboek met potloden. Ik
ben meteen aan de slag gegaan en volgens mij moeten de grote
schilders op
aarde
op gaan letten, want ik kom er aan. Natuurlijk kwam Rolf nog
eten en heb ik nog met hem gespeeld. Al met al een prima weekje.
Ik kan al wat sneller lopen en mijn woordenschat is wederom
uitgebreid. Woorden als "boom en aap" leveren ook geen problemen
meer op. En ik kan ook steeds beter mijn
eigen eten naar binnen werken. Tot volgende week, Oby.
Week 76 (11 november
- 17 november 2002)
Deze week was mama naar Turkije, dus moest ik
het alleen met papa doen. Ik moet eerlijk toegeven dat hij zijn
best heeft gedaan. Natuurlijk moest hij wel wat hulp inroepen,
maar al met al hebben we het weer overleefd. Op maandag heb ik een
testdag gehad met de volgende groep. Ik zal zeer waarschijnlijk in
december overgaan naar deze groep. Ik heb geen idee wat het
precies inhoudt, maar ik heb maandag in ieder geval leuk mogen
kleien. Op dinsdag kwam niet papa, maar Oma Saskia me ophalen.
Papa moest zo nodig naar de champions league wedstrijd van Ajax.
Ik heb me samen met Oma prima vermaakt. Papa kwam pas heel laat
thuis dus die heb ik niet meer gehoord. De volgende ochtend hebben
we met zijn drieen ontbeten, waardoor we iets later bij Ien
kwamen. Het was niet zo lekker weer dus we zijn binnen gebleven.
Ik heb met Ien geoefend, waar mijn haar is, mijn buik, mijn neus
en mijn oren. Die avond heb ik met papa gevochten door het hele
huis en mocht ik voor het eerst een
Danoontje zelf opeten. Het werd wel een puinhoop, maar het is
wel leuk om te
doen. Ik
kreeg er van papa nog een, want hij was van mening dat van de
eerste niet veel in mijn mond terecht was gekomen. Donderdag bij
Ien heb ik weer met iedereen gespeeld. Ik vind het ook tof dat Ien
tenminste poppen heeft, want die hebben we niet thuis.
Donderdagavond kon ik niet zo goed in slaap komen en heb ik heel
lang met mijn piramide gespeeld. De volgende dag kon ik niet naar
de crèche en ben naar Karin gegaan. Het was heel gezellig, want
Valentijn, Olivier en Daniel waren er ook. We hebben de hele dag
gespeeld. Papa kwam me vroeg ophalen en was om 17:00 al weer bij
Karin. Hij moest van mama meteen naar huis komen, want mama was al
weer onderweg naar huis vanaf Schiphol. Ik vond het super om mama
weer te zien, maar ik was ook heel moe. Daarom ben ik vroeg gaan
slapen, zodat ik op zaterdag lekker vroeg op kon staan. Papa en
mama waren hier niet zo blij mee, want die waren de avond er voor
nog lekker uiteten
geweest. Zaterdag hebben we veel gespeeld, boeken gelezen, het
huis opgeruimd en bovenal veel gepraat. Er kwamen allerlei mensen
de ramen schoonmaken en het hek om het terras afmaken. Sinterklaas
kwam weer in het land, maar ik was te moe om het allemaal op TV te
volgen. Zondag was ik erg vroeg wakker en heb papa en mama niet
meer laten slapen. Papa moest nog
werken en naar Ajax dus ik was alleen met mama. We zijn de stad in
gegaan en kwamen twee mensen tegen die overduidelijk hun
gezicht zwart hadden
geschilderd.
Mama noemde ze Zwarte Piet, maar ik vond het een paar enge gekken.
Ik moest ook nog eens met ze op de foto. Daarna zijn we naar de
kroeg gegaan en daar bleek een bekende van mama te werken. Hij
stelde zich voor als Frank, dus dat zal zijn naam dus wel zijn.
Het was er heel gezellig en tenminste geen enge kerels. Daarna
weer naar huis, waar ondertussen Rolf al was aangekomen. Even
later gevolgd door papa. Het was weer een mooie
week. Ik begrijp steeds meer woorden en zinnen. Ik vind het alleen
nog wel moeilijk om begrijpelijke dingen te zeggen. Wel neemt mijn
woordenschat met vele woorden per week toe. Ik ben benieuwd wat
volgende week weer brengt, tot volgende week, Oby.
Week 75 (4 november
- 10 november 2002)
Op dinsdag heeft Oma me terug naar papa en
mama gebracht. Net op het moment dat ik aankom stapte papa in de
auto van Stef Giebel om naar Parijs te gaan. Ik vond dat niet zo
lief, dus ik heb hem emotioneel aangepakt door ontroostbaar te
gaan huilen.Gelukkig ging mama niet weg en heb ik met mama lekker
kunnen spelen. De volgende dag bracht mama me naar Ien. Mama moest
even blijven want ze had een evaluatiegesprek met Ien over mijn
gedrag. Ik begreep dat ik me wel redelijk had gedragen. Op
woensdagavond kwam papa me met de fiets ophalen bij Ien. Nou mag
dat
wel in de krant, want dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik kreeg
meteen een muts en wanten aan, die papa in NY had gekocht. Het was
behoorlijk koud
onderweg, maar het was wel leuk om in het donker te fietsen door
de stad. Donderdag heb ik bij Ien mijn oude vrienden weer gezien
en hebben we gelezen. Ik vind lezen heel erg leuk. Vrijdag was
mama lekker thuis en hebben we weer lekker samen leuke dingen
gedaan. We zijn bij Harald en Karin wezen eten. Het was heel
gezellig en toevallig kwamen Rolf en Rolf ook eten bij Harald en
Karin. Helaas waren Valentijn en Olivier al naar bed, maar ik heb
wel nog even met Daniel gespeeld. Ik begin weer helemaal aan mijn
ouders te wennen. De volgende dag zijn we de tuin gaan opruimen,
want die was behoorlijk vuil geworden na allerlei stormen. Papa en
mama hadden een feestje bij Oma Linda, die 60 jaar is geworden. Ik
moest maar mee en heb ergens in een achteraf kamertje moeten
slapen. Nu was het feest in een kasteel en ik had nog nooit in een
kasteel geslapen dus dat maakte iets goed. Het was een heel
gezellig feest dus we gingen pas heel laat weer terug vanuit Lisse
naar 's-Hertogenbosch. De volgende dag ging mama met Saskia
in Amsterdam lunchen en zat ik dus de hele dag met
papa opgescheept. Ik moet eerlijk
toegeven dat het best leuk was. We hebben boekjes gelezen, veel
gevochten en zijn nog even door de regen naar het station gelopen
om een boodschappen te doen bij Appie. Ik heb papa wel een beetje
uitgetest door hem af en toe te slaan en continu de lampen uit te
doen. Helaas reageert papa niet naar verwachting dus ik moet nog
even zien hoe ik dit verder continueer. Ik begin steeds meer te
praten, maar niemand begrijpt me. Het lopen gaat echt soepel en
ik kan zonder enige steun overal gaan staan. Ik kan ook meer en
meer dieren nadoen. Ik ben benieuwd hoe het volgende week gaat,
want mama gaat weer een weekje naar Turkije. Tot volgende week,
Oby.
Week 74 (28 oktober
- 3 november 2002)
Deze week ben ik bij
Opa en Oma in Enschede
geweest. Het was supergezellig. Om Opa en Oma een beetje te
sparen ben ik 's-ochtends niet zo vroeg opgestaan, zodat ze een
beetje konden uitslapen. Opa kwam iedere dag tussen de middag
thuis en was aan het einde van de dag een uurtje eerder thuis om
iets langer met mij te kunnen spelen. Papa en mama belden iedere
dag om te horen hoe het met me ging. Het is wel duidelijk dat ik
heel wat beter zonder mijn ouders kan dan andersom het geval is.
Ik moest als ze dan belde elke keer aan de telefoon dierengeluiden
na doen en dan waren papa en mama hoorbaar blij. Enfin, dat ik een
kleine moeite dus dat heb ik maar gedaan. Ik heb van Oma begrepen
dat papa en mama ook behoorlijk wat kleren voor me hadden gekocht
in de USA, dus ze denken echt wel aan me.
Ik heb intussen de grootste lol met opa,
waarmee ik iedere dag een rondje door
de tuin maak. Ook met Oma kom ik veel buiten als we Brit uitlaten.
Ik vind Brit wel leuk, maar ook wel een beetje eng. Papa moet wel
een hoop opgeven om zo'n
marathon
te lopen. In de eerste plaats een week zonder mij, de vele weken
training en op vrijdag zelfs het twee jaarlijkse diner met zijn
jaarclub. Het is allemaal niet te geloven. Zaterdag scheen papa al
een rondje door New York te hebben gelopen van het VN-gebouw naar
Central Park. Ik heb geen idee waarom
hij dat
doet, want de volgende dag moet hij daar toch weer lopen. Op
zondag heeft papa de marathon in New York
gelopen. Hij heeft er precies 4 uur,
6 minuten en 48 seconden (startnummer 14002) over gedaan. Het
scheen weer heel erg gaaf te zijn geweest, maar ook een beetje
koud. Ik heb de lol van dat lopen niet echt begrepen, want papa
moest om 6 
uur
's-ochtends weg en kwam ruim 8 uur later met 42 km en 195 meter
lopend te hebben afgelegd gewoon weer terug in datzelfde hotel.
Het zal wel. Enfin, volgende week zijn ze weer terug, tot volgende
week, Oby.
Week 73 (21 oktober
- 27 oktober 2002)
De week begon niet geweldig. Ik voelde me
maandag niet op mijn best. Ik weet niet zo goed wat het was, maar
ik heb het gevoel dat ik keizen krijg. Ik weet
zelf niet zo goed wat kiezen zijn, maar ik heb behoorlijk last van
mijn mond. Na de crèche heb ik maar een beetje meer aandacht van
mijn ouders geëist. De volgende ochtend voelde ik me weer prima.
Echter na een paar uur op de crèche werd ik het er niet beter op.
Ik kreeg zelfs zo'n 39,4 graden koorts
en toe hebben ze mama gebeld. Het was alleen niet mama die
verscheen maar papa, want mama had nog een afspraak. Vanaf het
moment dat papa er was ging het weer beter. We hebben samen een
broodje in de stad gegeten en toen ben ik gaan slapen. Na het
slapen was het echter feest. Ik was het echt ziek.
Ik voelde me heel slecht en heb de hele
middag tegen papa en mama aan gelegen, die dat heel lief vonden.
Ik voelde me echter shit dus kon de lol er niet van in zien. Ik
was echt heeel erg zielig. Papa moest zo nodig naar Ajax dus
toen kon ik alleen nog maar zielig doen met mama. De volgende
ochtend moesten papa en mama weer werken en ben ik naar Ien
gegaan. Het ging wel wat beter, maar het was nog niet echt top.
Zeker nadat ik had geslapen voelde ik me niet goed. Ik heb ook
niets gegeten. Toen papa me kwam ophalen was ik in de box in slaap
gevallen en dat was nog nooit gebeurd. De volgende dag ging het
echt al veel beter en ik heb ik weer met Tijn, Max en Juliette
gespeeld. Ik ben heel lief geweest voor Rosalie, want die had net
als ik ook pijn aan haar mond. Alleen bij haar hadden ze er kiezen
uit getrokken en bij mij moeten ze er
überhaupt
nog uitkomen. Vrijdag was mama thuis en hebben we het hartstikke
druk gehad met boodschappen, nagels bijwerken, spelen en heel,
heel erg veel boekjes lezen. Ik heb de hele dag boekjes uit mijn
kast gehaald en naar mama gesleept. Gelukkig had mama alle tijd en
hebben we heel veel gelezen. Op zaterdag ben ik lekker vroeg
opgestaan. Papa vond het best en we hebben een
beetje gespeeld en zijn toen een lamp gaan ophalen bij een winkel.
Ik werd door papa in de winkel achtergelaten, zodat hij de lamp in
de auto kon laden. Ik heb toen even op luidruchtige wijze
duidelijk gemaakt dat dit dus niet de bedoeling is. Daarna
zijn we het kantoor van papa wezen bekijken in Vianen. Papa vond
het schijnbaar niet zo'n mooi kantoor, want hij begon samen met
mama een muur in het groen te schilderen. Ik vond het zelf nogal
fel, maar papa was zeer tevreden. Ik geloof dat het de bedoeling
was dat ik ging slapen, maar daar had ik dus geen zin in. Na het
schilderen zijn we weer naar huis gegaan en hebben we boekjes
gelezen. Op zondag was er een feestje van
Bo in Amsterdam. Er was alleen een enorm sterke storm en
daarom was het onderweg best spannend. Er waren allemaal bomen
omgewaaid en o
ok
nog eens aanhangwagens. Het feestje was heel gezellig. Het werd
gevierd in een café in een aparte wijk. De straat heette iets van
Warmoesstraat en daar lopen rare mensen over straat. Op het
feestje moest ik van papa al mijn dierengeluiden demonstreren,
maar aangezien ik niet in een circus werk heb ik daar geen
medewerking aan verleend. Na het feestje ben ik niet naar huis
gegaan, maar ben ik op het station Amstel overgestapt van onze
auto in de nieuwe auto van Opa Gerrit. Ik scheen anderhalve week
bij Opa en Oma te
gaan logeren,
omdat papa en mama weer naar New York gaan. Ik moet ze als ik kan
praten toch eens duidelijk maken dat ik wel eens met ze mee wil.
Volgende week geen dagboek dus tot over twee weken, Oby.
Week 72 (14 oktober
- 20 oktober 2002)
Deze week mocht ik op de crèche een aantal
uren met de zeehonden spelen. Zeehonden zijn de kinderen die een
groep ouder zijn dan de goudvisjes. Ik vond het wel lachen, want
je mag daar tenminste iedereen plagen en ik ben benieuwd wanneer
ik definitief naar deze groep ga. Op dinsdag mocht ik na een
uurtje ook op de crèche al slapen net zo als thuis. Mama heeft dit
geregeld en ik vond het geweldig, want nu heb ik voor het eerst
een beetje behoorlijk geslapen op de crèche. Bij Ien kan ik altijd
wel lekker slapen. Woensdag zijn we tussen
de buien door nog lekker wezen wandelen en op donderdag zijn we
ook naar buiten geweest omdat we Juliette moesten ophalen. Toen ik
wakker was van mijn middag slaap ben ik papa en mama gaan roepen,
maar uiteindelijk kwam Ien. Ik vond het allang best, want ik wilde
gewoon het bed uit. Vrijdag ben ik weer lekker aan de slag geweest
met mama. We zijn druk geweest in huis, we hebben boodschappen
gedaan en nog met papa gespeeld toen hij aan het begin van de
avond thuis kwam. Op zaterdag ben ik lekker om 6:15 opgestaan,
maar werd al weer snel na mijn melk terug in bed gedaan. Toen ik
eindelijk uit bed mocht bleken
Oma Saskia en Opa Gerrit bij ons te
hebben
geslapen. Ik heb natuurlijk weer de hele tijd met Opa gespeeld.
Opa was er met zijn nieuwe auto dus ik heb de auto ook bewonderd.
Oma moest ook zo nodig op zoek naar een nieuwe keuken en daarom
zijn we een aantal winkels gaan bekijken in de Vughterstraat.
Daarna was ik moet dus ben ik lekker een uur of vier gaan slapen.
Toen ik wakker werd waren Opa en Oma al weer naar huis en papa
ging naar Ajax. Echter de trein van papa bleek niet te stoppen bij
het stadion en toen is papa heel boos in Utrecht weer op de trein
terug gestapt en was al met al maar een uurtje van huis en heeft
nog met ons gegeten. Zondag ben ik iets langer blijven slapen,
zodat ik niet weer terug in bed wordt gedaan. Mama probeerde me
nog even terug te leggen in bed, maar daar ben ik mooi niet
ingetrapt. We zijn naar allemaal ateliers geweest in 's-Hertogenbosch,
omdat mama een schilderij in de keuken wil hebben. Ook hebben we
gekeken naar een nieuwe tafel voor in de eetkamer. Ik vind het
allemaal wat overbodig, maar ik weet inmiddels dat mijn ouders
toch niet te stoppen zijn. Op weg naar huis wilde ik niet dat ik
vastgemaakt werd in de
buggy. Ik wilde namelijk lekker staan in de buggy. Dit
ging echter niet goed en op een gegeven moment ben ik met mijn
hoofd naar beneden uit de buggy op de straat gevallen. Ik heb een
bult op mijn voorhoofd en een schaafwond. Ik zal later in mijn
leven wel eens laten uitzoeken of ik niet een schadeclaim kan
indienen bij mijn ouders. Aan het einde van de middag kwam Rolf op
bezoek en voor het eerst van mijn leven had hij een vriendin
meegenomen. Ze heet Martine en is heel
aardig, maar ik ken haar nog niet zo goed. Ik moest van papa heel
lief doen en heb me daar maar aan gehouden. Daarbij krijg ik van
Rolf geld als ik nog niet te veel details op de site zet over
Martine. We hebben met zijn allen gegeten en ik mocht voor het
eerst al mijn eten zelf met een lepel opeten. Het gaat best
aardig, alhoewel ik niet helemaal goed doorheb hoe je je eten
zonder 
te
morsen in je mond krijgt. Het lopen gaat me steeds beter af en
inmiddels leer ik steeds meer woorden. Daarnaast begrijp ik ook
meer en meer van de dingen die me verteld worden. Tot volgende
week, Oby.
Week 71 (7 oktober -
13 oktober 2002)
Ik ben al weer 70 weken op deze mooie aarde.
Ik heb zelf de indruk dat dit al best een lange tijd is, maar als
ik me dan realiseer dat mijn ouders samen al ruim 3500 weken leven
ben ik er nog maar heel kort. Enfin dinsdagavond ben ik
vergiftigd door mijn vader.
Mama was een dagje naar London en ik papa moest me ophalen. Daar
ik weer eens niets wilde eten gaf hij mij een beetje van een
Magnum ijsje. Papa had echter niet zo´n heel goed gevoel bij de
smaak van het ijsje, omdat de diepvries open had gestaan. Daarom
at hij zelf het grootste deel op. Ik vond het ijsje prima, maar de
volgende dag was ik dus ontzettend ziek. Ik heb vier dagen last
gehad van diarree en zeker woensdag was het een drama. Ik voelde
me helemaal niet goed en ik was blij dat ik woensdag bij Ien was.
Donderdag ging het al weer veel beter en ik heb ik volop met mijn
vrienden Tijn en Max kunnen spelen.Op vrijdag ben ik met mama naar de
kinderkapper geweest. Het is er vol met
kinderen! en ze hebben stoelen in de vorm van auto's. Ik werd er
heel snel geknipt, maar vond het dus totaal niet leuk. Ik weet
niet of het door mijn reacties kwam, maar ik ben dus zeer slecht
geknipt en volgens mijn vader ziet het er niet uit. Mama kreeg in
de loop van de ochtend bezoek van haar nichtje Carolien. Toen ik
lekker lag te slapen in de middag zijn zij lekker gaan lunchen.
Van je moeder moet je het maar hebben. Papa kwam wat later thuis,
want die moest nog iets op de zaak regelen in Vianen. De volgende
ochtend was ik van plan lekker vroeg op te staan. Ik werd wakker
om 5 uur, want ik had behoorlijk honger. Ik had namelijk
vrijdagavond niet zo veel gegeten. Mama was niet zo blij met me
dus die heeft me een flesje gegeven en is snel weer gaan slapen.
Gelukkig werd ik daarna pas weer om 8 uur wakker en toen wilde
mijn ouders wel met me spelen. Na het hele ochtendritueel ben ik
met papa een
bladerzuiger (erger moet het niet worden) gaan kopen
bij de Praxis. Ik mocht in zo'n karretje dat
de vorm heeft van een auto. Ik vond het heeeel erg leuk. Daarna
heb ik papa in de tuin geholpen met de blaadjes opruimen en heb ik
walnoten verzameld. Het zijn er echt superveel, dus ik ben
benieuwd wanneer ik die te eten krijg. Aan het einden van de
middag ben ik met mama boodschappen gaan doen bij de Albert Heijn
en is papa thuis gebleven. Papa heeft nog steeds last van zijn
maag. Gelukkig is het bij mij helemaal over. Zondag ben ik wat
later opgestaan en heb ik papa en mama pas om tien voor zes wakker
gemaakt. Dit keer werkte de truc met het flesje niet, want daar
trap ik dus mooi niet twee keer in. Dus vandaag begon het
ochtendritueel iets vroeger en daarom mocht bik dit keer
stofzuigen. Ik heb nooit begrepen waarom papa daar zo veel
tijd in steekt, maar ik vond het leuk om zelf eens met dit
apparaat rond te lopen. Papa ging in de loop van de
ochtend hardlopen van Elho naar huis, want hij moet nog heel hard
trainen voor de marathon. Daarna moest hij weer naar de zaak in Vianen.
Gelukkig kwam hij weer terug, want er kwamen heel veel
mensen op bezoek. Opa Otto, Oma Linda, Harald met al mijn neefjes
en Rolf en Alice met al mijn nichtjes. Het was heel gezellig en ik
vodn het leuk om Opa en Oma weer eens te zien. Ze bleken op
vakantie te zijn geweest naar Peru en dat blijkt nog verder weg te
zijn dan de Albert Heijn in Vught. Het was een mooie week. Ik
begin langzamerhand wat meer woordjes te leren. Papa en mama doen
enorm hun best om me de geluiden van een koe, schaap, kip, haan,
varken en hond te leren. De meeste dierengeluiden ken ik wel, maar
die van het varken gaat me nog niet zo goed af. Tot volgende week,
Oby.
